Geb.aktenr. 10973
Geboren om: 03.00 uur. Adres: Eerste Pijnackerstraat
Aangegeven door: Johanna de Groot, huisvrouw van Willem Frederik Georg Lodewijk Heniger, 58 jaar, verloskundige
In hare tegenwoordigheid in een huis aan de Eerste Pijnackerstraat
Vader Hein, beroep: Huisschilder
Aanwezig: Abraham Marinus Boogaerde ’t Hooft, 46 jaar, gemeenteklerk en Laurens Sikkens, 34 jaar, gemeenteklerk



Is in Zonnegloren opgenomen

Ovrl. aktenr. 120:
Overleden om 23.00 uur. Adres: Egelantierstraat
Aangegeven door: - Bartholomeus Tieman, 55 jaar, aanspreker - Gerard Blankert, 32 jaar, bode
Beroep vader Hendrikus: bezoldigd bestuurslid
Ongehuwd


Zonnegloren werd gebouwd als hervormd sanatorium voor mensen met tuberculose. Initiatiefnemer was de heer G. Ruys uit Utrecht. Hij nam ingenieur H. Mertens uit Bilthoven in dienst om het sanatorium te ontwerpen. Zonnegloren werd gebouwd in het bos dat hoorde bij de villa ‘Tjamara’.
Op 13 juli 1927 opende Zonnegloren haar deuren in het bijzijn van koningin-moeder Emma en vele andere prominenten. Het sanatorium had toen 70 patiënten.
Het sanatorium had eind 1927 al 118 patiënten en groeide gestaag. In 1932 werden er twee lighallen bijgebouwd
In 1951 telde Zonnegloren ongeveer 400 mensen met tuberculose. Uitbreiding was dan ook noodzakelijk om de stijgende aantallen patiënten te kunnen herbergen.
Na 1957 daalde het aantal mensen dat in het sanatorium opgenomen moest worden door nieuwe medicijnen en behandelmethodes.  Langzamerhand werd Zonnegloren omgebouwd van sanatorium naar volwaardig ziekenhuis. De laatste tuberculosepatiënten verlieten Zonnegloren in 1978. 
In 1995 werd Zonnegloren gesloopt. Het terrein werd ‘teruggegeven’ aan de natuur. De gemeente Soest besloot daartoe omdat het voormalige ziekenhuis midden in een natuurgebied stond. Waar eens Zonnegloren stond, groeit nu een nieuw bos.
In januari 2000 werden de gebouwen van Zonnegloren (in totaal 16.000 m2) gesloopt. Ook de oude Villa Tjamara viel ten prooi aan de slopershamer, de portierswoning bleef behouden. Enkele oude zusterwoningen aan het Berkenbos waren tot het laatst toe bewoond. Het terrein werd in 2002 definitief teruggegeven aan de natuur.