Drukkerij J. van Boekhoven
In 1844 vestigde de kleine drukker Jacobus van Boekhoven zich aan de Begijnehof/Breedstraat. Het bedrijf groeide gestaag en kocht naburige panden op de hoek van de Breedstraat aan. Ook de techniek veranderde in de loop van de 19e eeuw: van handpers naar grote stoompersen. Van Boekhoven wist twee belangrijke Utrechtse klanten aan zich te binden: de Universiteit en de Staatsspoorwegen, later de NS. In 1897 overleed de oprichter; het bedrijf werd uiteindelijk voortgezet door zijn schoonzoon, Hendrik Gerlings.

Begin 20e eeuw was Van Boekhoven de op één na grootste drukkerij van Utrecht, bekend van onder meer spoorboekjes, proefschriften, boeken, huis-aan-huisbladen en reclamemateriaal. Het was een van de grootste bedrijven in de binnenstad waar tientallen zetters, drukkers en boekbinders werkten — en als leerling werden opgeleid. Er werkten ook veel meisjes op de administratie en als typistes op de zetmachines.
Uitbreiding
In 1951 was drukkerij Van Boekhoven al weer te klein. Door het naastgelegen oude Diaconieweeshuis en een pand van het Leger des Heils te kopen en te slopen kon het pand langs de Breedstraat worden doorgetrokken. Berghoef liet het nieuwe deel naadloos aansluiten op zijn ontwerp uit 1939, inclusief de diagonale lijnen in het metselwerk. De enige verschillen zijn de grotere ramen, de ontbrekende muurankers en een lichte knik in de gevel. Tegelijkertijd werden de ingang en de gevel om de hoek vernieuwd. Het nog aanwezige baldakijn met de letters J. van Boekhoven boven het raam van het trappenhuis stamt ook uit die tijd.



26-01-2024:
Informatie via Johan Nagelmaker
Ze zijn met hun 2 kinderen in 1954 geëmigreerd naar Australië en daar is nog een derde kind geboren.



Overleden om 22.55 uur